U nedostatku inspiracije i u spisateljskom grču obično skrolujem, čitam beznačajne tekstove i zaboravljam ih… Priznajem osoba sam sa predrasudama i kad vidim net worth moja empatija se obrne na drugu stranu i napuštam utakmicu za bogate. Ova predstava i demonstracija moći ionako premoćnih je degutantna. Razočaravajuće je da se toliko vanredno dobrih ljudi na ovom kraju svijeta bavi glumačkim parom, apostrofirajući da nije posrijedi život slavnih, nego borba sistema vrijednosti. Kad bi malo lokalnije mislili, što je, sve mi se više čini, jedini put do univerzalnih vrijednosti, shvatili bismo da oko nas ima toliko mjesta i prilike da se vrijednosno opredijelimo, da zauzmemo stranu i što je najvažnije, da nekog zaista i odbranimo. No, lakše je gledati Dep-Herd dvorište, pardon dvorišta, nego statistiku koja pokazuje koliki je stepen nasilja u Crnoj Gori, koliko je žrtava nezaštićeno, a posebno s obzirom na kontekst u kome se žrtve nasilja odbacuju, stigmatizuju ili sažaljevaju na pogrešan i nekonstruktivan način… piše Slađana Kavarić Mandić za crnogorski Normalizuj.me