Kinematografija nesnimljenih filmova
Branko Belan, najzreliji režiser kinematografije 50-ih kojeg je uništila cenzura
“U hrvatskoj filmskoj kulturi postoji u najmanju ruku jedan čovjek za kojeg se može reći da bi vjerojatno bio veliki režiser da je filmove koje je mogao – uopće snimio. Riječ je o čovjeku koji je u trenutku svog kratkog bljeska – sredinom 50-ih – bio među najzrelijim režiserima jugoslavenske kinematografije. Čovjeku koji je na svojim leđima osjetio tupi, birokratski mehanizam tadašnje cenzure koja je pojednostavnila i pokvarila njegov potencijalno genijalni film. Riječ je o čovjeku koji nakon toga neće više snimiti ni jedan dugometražni igrani film. Taj čovjek bio je Branko Belan. Branko Belan – ukratko – doista jest čovjek iz mita o “kinematografiji nesnimljenih filmova”. Možda najveći tadašnji znalac filma, erudit, upućeni kritičar i perspektivni režiser, Branko Belan slomio je zube na filmu “Pod sumnjom” (1956) koji su sarajevski studio i savezna cenzura okljaštrili”, piše Jurica Pavičić.